ՍՏԵՓԱՆ ԼԻՍԻՑՅԱՆ
Ազգագրագետ , Թարգմանիչ , Բանասեր , Հասարակական գործիչ , Մանկավարժ (Հոգեբան) , Պատմաբան
Ծնվել է՝ 23/09/1865 - Մահացել է՝ 04/01/1947
Կենսագրությունը
ԼԻՍԻՑՅԱՆ Ստեփան Դանիելի (23.9.1865, Թիֆլիս – 4.1.1947, Երևան), ազգագրագետ, հասարակական գործիչ, պատմաբան, աշխարհագրագետ, բանասեր, մանկավարժ, թարգմանիչ, հրատարակիչ: Պրոֆեսոր (1941): ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1945): Կ.Բ. Լիսիցյանի ամուսինը, Լ.Ս., Ս.Ս. և Ն.Ս. Լիսիցիանների հայրը: Ավարտել է Թիֆլիսի արական գիմնազիան (1884), Վարշավայի համալսարանի պատմաբանասիրական ֆակուլտետը (1889): 1889–91-ին դասավանդել է Գևորգյան ճեմարանում, 1894–1915-ին՝ Ներսիսյան դպրոցում:
Գործունեությունը
1892–98-ին աշխատակցել է «Աղբյուր» և «Տարազ» հանդեսներին: Հիմնադրել, խմբագրել և հրատարակել է (1905–17, 1922) «Հասկեր» մանկական ամսագիրը: Հովհաննես Թումանյանի ու Լևոն Շանթի հետ կազմել և հրատարակել է «Լուսաբեր» մայրենի լեզվի դասագիրքը (Թիֆլիսում, Կոստանդնուպոլսում): 1924-ից աշխատել է ՀԽՍՀ լուսժողկոմատի մեթոդական բյուրոյում, 1925–28-ին՝ Հայաստանի կենտրոնական գավառագիտական բյուրոյի ղեկավար, 1938–43-ին դասավանդել է ՀՊՄԻ-ում, 1924–47-ին՝ ԵՊՀ-ում (1940-ից՝ աշխարհագրության ֆակուլտետի ֆիզիկական աշխար-հագրության ամբիոնի վարիչ): 1928–47-ին ղեկավարել է ՀՊՊԹ ազգագրության բաժինը: Կազմակերպել է գիտական արշավախմբեր, գրառել ազգագրական նյութեր, ձեռք բերել թանգարանային ավելի քան 1000 ցուցանմուշ: Ազգագրական աշխատանքները կանոնավորելու և գիտական հիմքերի վրա դնելու նպատակով կազմել ու հրատարակել է «Ազգագրական հարցարանը» (1946):
Նկարները
Այլ հղումները
