Կենսագրությունը
ՀՈՎՍԵՓ ԷՄԻՆ [1726, Համադան (Իրան) – 2.8.1809, Կալկաթա (Հնդկաստան)], հայ ազգ-ազատագրական շարժման գործիչ: 1744-ին ընտանիքով տեղափոխվել է Կալկաթա, 1751-ին մեկնել Անգլիա: 1757–58-ին մասնակցել է Յոթնամյա պատերազմին: Հայկական անկախ պետության վերականգնման համար Անգլիայի աջակցությունն ստանալու ակնկալությամբ 1758-ին տեսակցել է Անգլիայի վարչապետ Ու. Պիտտի հետ, սակայն համոզվել է, որ Անգլիան շահագրգռված չէ իրականացնելու իր քաղաքական ծրագիրը:
Գործունեությունը
1759-ին Էմինը եկել է Հայաստան, 1760-ին եղել Էջմիածնում: 1761-ին մեկնել է Ս. Պետերբուրգ, կանցլեր Մ.Ի. Վորոնցովին և փոխկանցլեր Ա.Մ. Գոլիցինին շարադրել Հայաստանն ազատագրելու և Ռուսաստանի հովանավորությամբ հայ-վրացական դաշնային պետություն ստեղծելու իր ծրագիրը: 1763-ին Մ. Բաղրամյանի և Աստրախանում նրանց միացած 30 հայ կամավորների հետ մեկնել է Վրաստան, որտեղ Հերակլ II թագավորի համաձայնությամբ սկսել է եվրոպական ռազմարվեստով վարժեցնել վրացական զորքը: Կապեր է հաստատել տեղի հայերի, Ղարաբաղի մելիքների և Հովնան Մշեցու հետ: Վերջինս ապստամբություն էր նախապատրաստում Արևմտյան Հայաստանում և Հերակլին խնդրել է Հովսեփ Էմինին վրացական ջոկատով ուղարկել օգնության, սակայն Վրաց թագավորը խուսափել է Թուրքիայի հետ բախումից: 1764-ին Հերակլ II-ը Հովսեփ Էմինին արտաքսել է Վրաստանից (հակաֆեոդալական հայացքների պատճառով):