Կենսագրությունը
Գործունեությունը
Նազարբեկյանը մասնակցել է 1877–78-ի ռուս-թուրքական, 1904–05-ի ռուս-ճապոնական պատերազմներին: Առաջին աշխարհամարտի (1914–18) ժամանակ կռվել է Կովկասյան ռազմաճակատում. 1914-ին՝ բրիգադի, 1915-ին՝ Կովկասյան հրաձգային 2-րդ դիվիզիայի հրամանատար: Նազարբեկյանի դիվիզիայում է գործել Անդրանիկի Հայկական կամավորական 1-ին ջոկատը: 1915-ի ապրիլի 17–18-ին Դիլմանի մոտ (Սալմաստի գավառ) ռուսական զորամասերը և հայ կամավորները Նազարբեկյանի հրամանատարությամբ ջախջախել են Խալիլ բեյի թուրքական կորպուսը: 1917-ին նշանակվել է Հայկական առանձին բանակային կորպուսի հրամանատար: 1918-ի մայիսին նրա ընդհանուր հրամանատարությամբ հայկական զորքերն ու կամավորները Բաշ Ապարանի և Սարդարապատի ճակատամարտերում հաղթել, Ղարաքիլիսայում կասեցրել են թուրքական զորքերի առաջխաղացումը: Հայաստանի առաջին հանրապետության օրոք (1918–20) Նազարբեկյանը շարունակել է ռազմական ծառայությունը. 1919-ի մարտից եղել է ՀՀ ռազմական խորհրդի նախագահ և զորահրամանատար (սպարապետ): Հայաստանում խորհրդային իշխանություն հաստատվելուց հետո աքսորվել է (1921-ին) Ռյազան (ՌԽՖՍՀ), ազատվելուց հետո բնակվել է Թիֆլիսում: Գրել է հուշեր Կովկասյան ռազմաճակատի 1917–18-ի ռազմական գործողությունների մասին: