Կենսագրությունը
ԳԱԼՈՅԱՆ Արմեն Անուշավանի [ծ. 1.5.1929, գյուղ Փոքր Պարնի (այժմ՝ գյուղ Անուշավան՝ ՀՀ Շիրակի մարզում)], կենսաքիմիկոս, նյարդաքիմիկոս: Կենսբանական գիտությունների դոկտոր (1964), պրոֆեսոր (1965), ՀՀ ԳԱԱ ակադեմիայի (1986, թղթակից անդամ՝ 1971-ից): Գ. Ա. Գալոյանի եղբայրը: Ավարտել է ԵԲԻ (1953): 1965–79-ին՝ ՀՀ ԳԱ Կենսաքիմիայի ինստիտուտի փոխտնօրեն, 1979–82-ին՝ ՀՀ ԳԱ Փորձարարական կենսաբանության, 1981-ից՝ Կենսաքիմիայի ինստիտուտների տնօրեն:
Գործունեությունը
Գալոյանի աշխատանքները վերաբերում են գլխուղեղի հորմոնների առաջացման և ազդեցության մեխանիզմներին: Հայտնաբերել է գլխուղեղի սպիտակուցային բնույթի նոր հորմոններ, որոնք կարգավորում են սրտի և մյուս օրգանների նյութափոխանակությունն ու ֆունկցիաները: Ապացուցել է (1967), որ սիրտը ներզատիչ օրգան է, նախասրտերից անջատել է գլխուղեղի և մյուս օրգանների աշխատանքը կանոնավորող պեպտիդային բնույթի հորմոններ: Մշակել է սրտի արյան շրջանառության նյարդաներզատիչ կարգավորման տեսություն: Աշխատակիցների հետ առաջին անգամ ուղեղի նյարդաներզատիչ բջիջներից անջատել է ցիտոկինների մեկ ընտանիք, պարզել դրանց կառուցվածքը և սինթեզել: Առաջ է քաշել ուղեղի նյարդաներզատիչ իմունային համակարգի տեսությունը: Համահեղինակ է «Կենսաքիմիական տերմինների ռուս-հայերեն բառարանի» (1997):
Նկարները
Այլ հղումները
