Կենսագրությունը
ՀԱԿՈԲՅԱՆ Հակոբ Տիգրանի (ծ. 24.5.1923, Ալեքսանդրիա), նկարիչ: ՀՀ ժողովրդական նկարիչ (1977): ՌԴ գեղարվեստի ակադեմիայի թղթակից անդամ (1988): Սովորել է Կիպրոսի Մելգոնյան վարժարանում (1934–41), Կահիրեի գեղարվեստի բարձրագույն (1944–47) և Փարիզի Գրան Շոմիե (1952–54) ակադեմիաներում: Մասնակցել է Երիտասարդության և ուսանողների համաշխարհային IV փառատոնին (1953, Բուխարեստ, 2-րդ մրցանակ), արդի եգիպտական արվեստի (1958, Մոսկվա, Լենինգրադ) ցուցահանդեսներին, Ալեքսանդրիայի բիենալեներին (1959, 1961): 1962-ին հայրենադարձել է: Հակոբյանը ստեղծագործության առաջին շրջանում պատկերել է թշվառ մարդկանց, ստեղծել նատյուրմորտներ [«Կինը խոհանոցում» (1959), «Սխտորներ» (1961), «Վիշտ» (1961), «Դերձակը» (1962)], որտեղ շեշտված են տխրության ու առանձնության զգացումները:
Գործունեությունը
Հակոբյանը մեծ ուժով ընդհանրացրել է հետեղեռնյան իր սերնդի հոգեկան կեցությունը: Հայաստանում Հակոբյանի արվեստը հարստացել է կենսական նոր երանգներով, դիտարկման նոր հնարքներով, գույների քնարական հնչեղությամբ («Գարուն», 1969, «Անդորր», 1970, «Մալիշկա գյուղը», 1970, Արևելքի ժողովուրդների արվեստի թանգարան, Մոսկվա, «Ջրանցքի մոտ», 1972 և այլն): Բնանկարների ենթատեքստում շոշափելի են անհանգիստ ժամանակից բխող լարվածության ու տագնապի զգացումներ: Նրա տագնապն ընդգծված խորհրդանշական հնչեղություն ունի «Նեյտրոնային ռումբին՝ ոչ» (1977–78), «Սումգայիթ» (1989) կտավներում, «Ընտանիք» քանդակում (1989-ին տեղադրվել է Արագածի բարձունքին): Խորհրդանշականի և ճշմարտացիի միահյուսմամբ են հատկանշվում Հակոբյանի պատկերները («Իմ արվեստանոցը», 1983, «Գործիքներ», 1998, «Բուժքույրը», 2003 և այլն):